Türkiye’yi zehirleyecek ve izi ilelebet kaybolmayacak yeni plan bu!

• Olayın sunuluş biçimi, ve şiddet boyutuyla ilerletiliş aşamalarında bir “konsorsiyum” olduğu açık.
  
• Sonuçta, hiç de akıllara gelmeyecek bir noktadan çakılan kıvılcımla “fitne uyandı.”
  
• Bugün, mezhepçilik adım adım ülkemize sokuluyor.
• Dış güçler ‘Türkiye gelişmesin, ilerlemesin’ düşüncesinden vazgeçemeyecekleri unutulmamalı.
  
• Dostların eleştirilerini düşmanlık olarak algılamamalı.

Gezi Parkı olaylarını “Olayın sunuluş biçimi, medya planlaması ve şiddet boyutuyla ilerletiliş aşamalarında bir “konsorsiyum” olduğu açık” şeklinde özetleyen Adem Yavuz Arslan önemli bir uyarıda bulundu:  “

Gezi Parkı’ndan başlayan olaylar 20. gününü doldurdu. Önceki gece ve dün gün boyu süren müdahale ve olaylardan sonra Gezi Parkı işgalden kurtarıldı. Tepki gösterileri, yürüyüşler ve protestolar kısmen sürse de olaylar kademeli olarak azalıyor.

Şimdi şapkayı önümüze koyup, gerekirse eğri oturup doğru konuşma zamanı. Çünkü hadiseleri doğru analiz edemezsek gerekli dersleri de çıkarmak mümkün olmaz.

Başbakan Erdoğan ve AK Parti kurmayları, “Yaşananların sadece Gezi Parkı ve çevre duyarlılığı olmadığı, özellikle dış ve bazı iç bağlantılarla hükümeti devirmeye yönelik bir planın ilk adımı”olduğu görüşünde.

Bu yönde bulgular var.

Kaldı ki sadece Taksim ve Gezi’de yaşananların uluslararası medyada veriliş biçimini inceleyerek meseleye bakarsak, bu teze hak vermemek mümkün değil.

O konuya gelmeden bir parantez açalım.

Taksim ve civarı, AK Parti seçmeni için olmasa da sol kesim ve sosyal demokratlar için hassas hatta kutsaldır. Dolayısıyla öznesi Taksim olan bir projede en azından bu kesimlerin nabzını da tutmak gerekirdi.

Kaldı ki ülkenin Hatay’dan Artvin’e tüm sahillerinin ve şehir merkezlerinin betonlaşmasına geniş bir tepki de var.

Bu tepki ve Taksim’in sol camia için kutsallığı birleşince karşımıza böyle bir tablo çıktı.

Fakat sonrasında işin seyri değişti.

Aslında bu konsorsiyum yeni değil. Hatta son yıllarımız bu organizasyonları konuşarak, yazarak geçti.

Uyarılara karşı iktidar kanadında hakim olan görüş ise şuydu:

Son iki yıldır Ankara’da hep bunları dinliyorum.

“Yapmayın etmeyin, Türkiye hâlâ normalleşmedi, darbe anayasası ve kurumları durdukları yerde duruyor, toplumun bütün kesimlerini barıştıracak, uzlaştıracak ortak bir anayasa ve yasal düzenlemeler olmadan ülkenin provokasyonlara, demokrasi dışı müdahalelere açık halinin süreceği” şeklindeki uyarılarda ise ya “art niyet” arandı ya alay konusu yapıldı.

Şark çıbanı gibi bütün bünyeyi zehirleyecek ve izi ilelebet kaybolmayacak bir vahim tablo bu.

Geçmişte ne kadar darbe ve musibet geldiyse memleketin başına hepsinde dış bağlantılar vardı.

Bugün Gezi’de de var.

Ama bu noktaya nasıl gelindi. Oturup düşünmemiz ve teşhisini koymamız gereken nokta bu.

İç ve dış mihraklar, Türkiye toplumunun farklı etnik, mezhep, din ve yaşam tarzları üzerinden kavga ve kargaşa çıkarma gayretlerine karşılık“Farklılıklar zenginliğimizdir, her kesimin hakkı-hassasiyeti kendi hakkımız ve hassasiyetimizdir” yaklaşımı ile toplumsal barışın devam ve temadisi 10 kusur yıllık başarının nedeniydi.

Bazı yorumcuların “gerilim siyaseti bizim oyumuzu artırıyor, %60’lık sağ kesim bizim etrafımızda toparlanıyor” diye ileri sürdükleri değerlendirme toplumsal barışımıza kalıcı hasarlar verebilir.

Bunun örnekleri çok.

PKK, Marksist-Leninist bir hareket olarak ortaya çıktı ama sonra Marks’ı, Lenin’i gitti geriye etnik bölücü bir örgüt kaldı ve 30 yıldır bedel ödüyoruz.

Çevreci ve devrimci bu hareketin bir süre sonra çevreciliği de devrimciliği de gider geriye mezhepçi bir savaş kalır.

Seçilmiş hükümete karşı kurulan komploları bir bir deşifre etmiş, yasal sınırlar içinde hepsini yargı sürecine taşımış, ülkenin demokratik nizamda ilerlemesi için vesayet ve derin yapılarla mücadelede rüştünü ispat etmiş kadroların tasfiye edilmesiyle ilgili gazetecilik sınırları içinde yazdığım yazıya “yeni gelenler posta idaresinden mi geldi” karşılığı verildi.

Doğru, posta idaresinden gelmediler. Ama Ergenekon’u, Balyoz’u yapanlar da posta idaresinden gelmemişti.

Onlar da askerdi, polisti, bürokrattı, siyasetçiydi.

Onları yeniden iş başına getirmek değil.

Bunu analiz etmek yerine son olaylarda yangının ortasında yeni bir fitne ortaya atıldı.

Bazı kişi, yazar ve kurumlar; sivil amirlerinin yazılı ve net emirlerini uygulayan polisin, bilerek aşırı şiddet uyguladığı ve bu şekilde bir kasd-ı mahsusla hükümeti zor durumda bırakmak istediğini yaydılar.

Yangının ortasında fitne peşine düştüler.

Üstelik Başbakan’ın emniyetle ilgili değerlendirmeleri ortada iken.

Anadolu’nun samimi insanlarından oluşan bir camiayı, iftiralarla bu karışıklığa destek veriyormuş gibi göstererek mevcut yaraya ve bölünmüşlüğe bir yenisi eklenmeye çalışılıyor. Partinin en önemli kurucularının bu konudaki yaklaşımları, diyalog ve sağduyu çabaları ‘sırttan vurma’ diye yaftalanıp camiaya fatura edilmeye çalışıldı. Bir kısım yeni nesil simalar da bu iftirayı yaydı.

Bu iftira ve çamur tutmaz.

Konjonktürel nedenlerle dost gibi görünen, sürekli övgüler dizenlerin dostluklarının menfaat temelli olduğunu bilmek, geçmişteki zor günlerde elini taşın altına koymaktan çekinmediğine herkesin şahit olduğu gerçek dostların yer yer eleştiri, uyarı ve hatırlatmalarının ise art niyet ve düşmanlık değil ülke sevgisi ve acı söyleyen dostluktan olduğunu unutmamak şart.

Kaosa doğru giden ve derinleştirme planı yapıldığı açık olan bu halden bizi kurtaracak yegane felsefe budur.

Bu aşamada;

1- Türkiye realitelerini iyi düşünmeli, toplumsal barış konusunda hassasiyet ana gündem olmalı. Ele güne altın tepside fırsatlar vermemeli.

2-Dış güçler ve uzantıları ‘Türkiye gelişmesin, ilerlemesin’düşüncesinden vazgeçemeyecekleri, her fırsatı değerlendirecekleri unutulmamalı.

3-Yaşananlardan ders çıkartıp gerilimden uzak toplumsal barış ve birlikteliği temin adına gayret içine girmeli.

4-Dostların eleştirilerini düşmanlık olarak algılamamalı.

5 – 10 yıllık süreçte AK Parti’ye destek veren toplum kesimlerinin, liberal, muhafazakâr, özgürlükçü aydınların dostane eleştirilerinin düşmanca yaklaşımlar olarak ele alınması, yazarlar, düşünürler ve toplum kesimleri ile ilişkilerde kalıcı hasarlara sebep olacak düzeyde yaftalama ve iftiralar ortaya atıldı.

Bu konudaki yanlıştan dönülerek kifayetsiz ve fitneci aktörlerin tezviratına gelmemeli yerli, milli, adaletli ve hakkaniyetli duruşları ile bunu 10 yıllardır ortaya koyan dostlar ve aydınlarla ilişkiler tamir edilmeli.

Birlik ve beraberlik gerektiren bugünler, kifayetsiz ve müfterilerin tezviratına iltifat etmeme günüdür.

Toplumsal barış, farklılıkları zenginlik gören anlayışla gerilimden uzak durma, tansiyonu düşürme günüdür.